KABAYAN SILA’Y PAGMASDAN

Dahil sa pagkakaubos ng mga puno sa kapaligiran
Panaghoy ng ating inosenteng kababayan ay pakinggan.
Mga ibinigay na libreng likas na yaman ng kalikasan
Sinira ng mga taong sa salapi’y gahaman.

Tingnan natin ang nangyayari sa kasalukuyan
Kung hindi gigisingin ng Kaitaasan ang taumbayan
Tila di mamumulat sa kanilang kapalpakan
Kaya naman tanong ay “Paano ka na Inang Bayan?”

Sino ba ang dapat sisihin sa ganitong kalagayan?
Ang pamahalaan na laging magaling sa daldalan
O baka naman maimpluwensiyang tao na puno ng yaman
Na kahit pagsabihan lagi pa ring nilalabag batas ng mamamayan.

Ngayon kabayan pagmasdan kanilang kinahahanatungan
Daan- daang nilalang inagaw ni Kamatayan.
Kung personal lamang nasaksihan kanilang pinagdaan
Marahil baka patak ng mga luha ang tanging kasagutan.

“GUMISING TAYO AT HARAPIN ANG KATOTOHANAN”

Kapag sumasapit ang buwan ng Disyembre di maiwawasan na sa tuwing pagbabasa natin sa mga nilalaman ng mga pahayagan at iba pang babasahin ay tungkol sa paghahanda at pagdating ng kapaskuhan. Hindi rin maiwawaksi na sa bawat pagbubulay sa mga nababasang kuwento ay bigla nalang na papatak ang mga munting likidong kristal na nagmumula sa ating mga mata sa di maipaliwanag na kadahilanan.

Subalit sa sinapit ng ating ibang kababayan na mula sa Luzon dahil sa trahedyang nilikha ng bagyong “Winnie at Yoyong” , makakaya pa ba nating magsaya sa panahong ito? Magagawa pa ba nating sumubo ng keso de bola at hamonadang malasa na nakahanda sa hapagan para sa noche buena? O baka naman susundin natin ang kasabihang “Kahit ano pang mangyari tuloy pa rin ang pagdiriwang ng kapaskuhan”.

Huminto tayo ng bahagya, igala ang paningin sa kapaligiran, subukang langhapin ang preskong hanging kaloob ng kalikasan, ipikit ang mga mata ng ilang sandali at paliparin ang isipan sa pakikipag-usap sa “Tanging Nakababatid ” Itanong natin sa Kanya kung bakit hanggang ngayon patuloy pa rin tayo na humihinga at nakikipagsabayan sa agos ng kapalaran.

Habang pinanonood ko ang balita ng 24 Oras ng channel 7 na galing sa Inquirer.net tila bumalik sa aking isipan ang karanasang makaengkuwentro ng malakas na bagyo noong ako’y nag-aaral pa sa mataas na paaralan sa lalawigan ng Cebu . Ang lungkot ay namayani ng di ko mapigilan dahil ang kasalukuyang bagyo ay higit na malakas ang hatid nito sa kababayan nating taga Luzon, lalung-lalo na sa mga taga Real Quezon Province.

Ang pag-iling ng ulo ay di maiwasan dahil maraming katanungan ang bumabagag sa aking puso gaya ng ; Ano na ba ang nangyayayari sa ating Bayang Sinilangan? Matapos ang mga eskandalong kinasasangkutan ng mga taga AFP( Armed Forces of the Philippines) tulad ng corruption, gender issue, at pagtuturok ng mga expired na gamot sa mga sundalong sugatan na di batid ng gobyerno at ang latest ay isang matalinong cadet graduating student na nag-aaral sa isang tanyag na paaralan sa Estados Unidos ay nahuling nagnanakaw sa isang Department Store.

Ngayon naman ay ang hagupit ng kalikasan ang nasasalubong ng ating ibang kababayan. Dahil ba sa abusong illegal logging ang dapat sisihin o ang ating pamahalaan na mismo? Marahil baka naman may nais ipahiwatig ang pangyayaring ito sa bawat isa sa atin. Mahirap manghula subalit tanging batid lamang na panibagong katok at pakiusap ng Tanging Nakakalaam kung ano ba ang wastong gagawin sa ating buhay na hawak sa kasalukuyan.
Isang bagay ang bumagabag sa akin sa panonood ng balita sa internet na may ini-interview ang reporter ng GMA 7 na bakit namumutla ang tinatanong at ang tugon niya’y “Kahit mayroon akong perang nakatago subalit walang mabiling pagkain at 24 oras na hindi pa kumakain dahil sa pinsalang nilikha ng bagyo walang mabiling pagkain at salat sa tubig “.

Kung tutuldukan natin ang pagninilay na ito maari bang isama ang mga dasal na ito upang mapagbulayan hindi lamang ngayon kundi maging sa hinaharap.

"Panginoon batid namin

na ang mga hagupit ng kalikasan ay isang pagsubok at paraan

upang makita naming lubusanang kulay at anyo ng buhay.

Subalit naniniwala rin kami na sa mga pagsubok na iyan

ay lagi kang nakaantabay sa lahat ng oras

upang saklolohan kung di na namin kayang gapiin

ang mga hilahil na dumarating .

Dahil diyan ganap mong napagkakaisa ang Sambayanan

para maipakita ang ispiritu ng Bayanihan..

Nawa lagi kaming ilalayo sa mga panganib

upang matapos namin

ang mga tungkuling iniatang mo sa aming balikat."

"PAGDAMAY SA KAPWA"
PINAKAMAGANDANG AGINALDO SA PANAHON NG KAPASKUHAN

Tila nangangamoy na naman ang mga nagsasarapang pagkain para sa noche buena na laging inihahanda ng ating mga magulang sa tuwing paparating ang panahon ng kapaskuhan. "Keso de bola , hamonada, iba't ibang uri ng prutas" at higit sa lahat ang mataginting na halakhakan kapag nagkakaisa sa araw na ito.

Parang kelan lamang tila napakabilis lumipad ng mga araw at sa masusing pagmamasid ko sa kapaligaran ay nagbabagsakan ang mga kulay dilaw at pulang dahon na sanhi ng panahong "Taglagas" at kung palalalimin ang pagmamasid ay ang mga kapwa natin nilikha ay abala sa paghahanda sa pagsalubong sa kapanganakan ng Dakilang Tagapagligtas.

Ilang tulog na lang at ang pinakaaantabayanang pinakamahalagang pagdiriwang sa pagtatapos ng taon ay malapit ng dumating. Dati-rati sa pagsasabuhay sa tradisyunal na kasiyahang ito ay gaya ng nakagawian ang pagbabalot ng aginaldo, paghahanda ng mga masasarap na pagkain at laging pagpupuyat at pagpunta sa simbahan sa siyam na gabing pagsalubong sa Hesukristong Bugtong na Anak, bilang panata ng iba.

Katukin ang ating mga puso' t isipan at sabay tanungin " Sapat na ba ito upang maging kalugod-lugod tayo sa paningin ng Tagapagligtas?" Pansamantala ay huminto ng ilang sandali at humarap sa salamin " Sapat na bang tayo lamang ang masaya at nasasarapan samantalang ang mga taong ating nasaktan ay bahala na sila sa buhay nila?" Minsan sasabayan pa ng pagbubulas na "kasalanan nila iyon sila ang may hawak ng kanilang buhay".

Totoo nga bang tayo ang may hawak ng manibela kung saang dako natin dadalhin ang sasakyang ginagamit (buhay ) at kung sakaling magkamali ng pagpreno ay walang ibang sisihin kundi tayo na rin mismo.O baka naman ito'y haka-haka lamang ng mga taong mahilig sa kasabihang "Mind your own business"

Sabi ng mga matatalinong nilalang na 50% lubos ang kanilang paniniwala na hawak ng tao ang pagkokontrol sa kanyang buhay. Datapwat ayon naman sa ibang paham na hindi sa lahat ng pagkakataon tayo ang nagdidikta sa ating isipan, mayroong mas makapangyarihang tanging nakakalaam kung saan talaga tayo patungo.

Araw-araw ay may iba't ibang uri ng karanasan ang ating nasasalubong minsan ang naranasan natin ay mararanasan pa lamang ng iba diyan o kundi naman ay magiging bato na lamang tayo kapag napakinggan na ang kasalukuyang suliraning kinahaharap ng ating kapwa ay katulad din ng suliraning ating naranasan noon at dahil sa takot na mabatid na nagkaroon ng ganoong problema ay tatalikuran na lamang ang taong nangangailangan ng karamay.

Sa kasalukuyan laging abala tayo sa pag-iisip kung anong materyal na aginaldo ang ating dapat ibigay sa mga taong ating kakilala subalit napakaganda sanang isipin kung ang ating pinag-tutuunan ng pansin kung ang regalong nakahanda ay ang pagtugon sa mga taong may malalim na suliranin sa buhay. Huwag nating gayahin ang ginawa ng tatlong may ari ng bahay na pinuntahan ng pamilyang Maria at Jose na pawang kabiguan ang kanilang natanggap kaya napadpad sila sa sabsaban ng mga hayop.

Sa Muling Pagbabalik


Ang panahon ay matuling nagdaan
Mga dahon sa puno'y naglalagasan
Pati bahaghari'y biglang nagbago ng kaanyuan
Napapailing ako dahil nakaraa'y di makalimutan.

Sinikap kong hanapin panibagong kapalaran
Nagkubli upang makamit ang kapayapaan.
Kahit sa bahay na lang nanalangin sa Kalangitan
Ang anino ng simbahan laging pumapasok sa isipan.

Ayaw ko ng magsalita ng may mga nasasaktan
Nagbibingi-bingihan upang kasalana'y di mapatulan
Subalit pag-iwas ay di tamang kasagutan
Dahil mayroon pang ipapagawa ang Kaitaasan.

Akala ko noon ang mga inaasahan
Ay tutulong sa akin kung haharangan ang daan
Subalit iyon pala'y isang akalang di kayang iwaksi sa isipan
Na magdudulot ng katanungan sa tuwing hihiga sa higaan.

Kaya ngayon ang pagkilos ay tuluyan ng patutunayan
Kahit magsimula sa kailaliman ng buong kadalisayan
Pag-usapan man ng ibang tao aking katayuan
Marahil bahala na sa kanila ang Amang makapangyarihan

"MAITANIM NAWA ITO SA ATING ISIPAN"

Isa sa pinakamagandang bagay na napapaloob sa atin bilang ordinaryong nilalang ay ang pagiging matulungin sa kapwa. Laging handang tumugon kung mayroong kababayan nating nangangailangan ng gabay at pag-akay sa tamang daan. Likas na talaga sa atin ito at di na kailangan pang pagtalunan.

Ngayong araw na ito ay gaganapin ang isang pinakamahalagang pagtitipon ng taon at ito ang General Assembly ng mga volunteers. Dito hindi natin maaring tanungin kung lagi bang nakakadalo sa lingguhang gawain ang bawat isa subalit sa halip ay maari nating tanungin at katukin ang ating puso kung umuunlad ba tayo sa ating ipinaglalabang pananampalataya at lalo ba tayong tumatatag sa pagsunod at pagtalima sa ipinag-uutos na hango sa mga doktrina at aral ng simbahan.

Ang paglilingkod sa simbahan ay isang hamon kung paano natin higit na pinauunlad at isinasabuhay ang pagmamahal sa kapwa ng walang hinihintay na kapalit. Sabi nga nila noon may tatlong 'T's na dapat isipin sa paglilingkod , kasama dito ang "Talent, Time at Treasure"

Datapwat habang tumatagal kapag bukal sa loob ang paglilingkod mayroong tayong di dapat makaligtaan at ito ang pagiging totoo sa sarili "Truthfulness". Kung pagbubulayan natin ang nabanggit na kataga nararapat lamang marahil na mauna ito dahil ang paglilingkod ay di sapilitan , dapat walang pag-aalinlangan at walang elementong sagabal.Naniniwala ako na kung mauuna ang katagang Truthfulness agad susunod at madaling mailalabas agad ang Talent, Time at Treasure.

Ang Diyos na ating pinaglilingkuran ay katulad ng panday na gumagawa ng mga espada , upang maging kapakipakinabang at maasahang sandata tayo, kinakailangang lagi tayong idinadarang sa init , ibig sabihin nito na ang mga sagabal at hilahil na ating nadadaanan ay mga pagsubok upang maging maayos tayong tagasunod Niya. Subalit siya lamang ang tanging nakababatid kung gaano kabigat ang krus na kanyang ipinapasan sa atin.
Ang pagiging volunteer sa simbahan sa Korea ay minsan lamang dumaraan subalit nawa makapag-iwan tayo ng ala-ala sa ating kapwa migrante na sa pag-usad ng panahon ang buhay nati'y naging kapakipakinabang sa Sambayanan, ngunit kung ang volunteer ay dinaanan ng pagsubok sana tayong mga nagmamasid ay ang mga

taong dapat na maunang umunawa sa halip na tayo mismo ang magkokondena sa kanila.

Marami rin ang nagsasabi na ang bawat isa ay may kanya-kanyang pamamamaran sa paglilingkod sa Diyos Ama . Hindi nga sila naglilingkod sa simbahan subalit ang pagiging matulungin ay di naman nakakaligtaan. Kung ang isang ordinaryong nilalang ay nagpakita lamang ng pangkaraniawang talent upang mapasaya ang kanyang kapwa sa panahon ng pag fund raising , marahil sapat na ito sa paningin ng Diyos dahil kahit kelan walang timbangan ang Diyos upang sabihin niyang mas mauuna sa langit ang mga may pinakamalaking nagawa sa simbahan.

Tayong mga volunteers dapat nating isipin walang tunay na kandidato upang maging ganap na santo ang isang karaniwang tao. at kahit kelan ang pagtahak patungo sa Kalangitan ay isang pakikipagsapalaran na laging kaagapay ang Diyos.

ANG INAANTABAYANAN

PARANG KAILAN LAMANG AKING INAANTABAYANAN
PASKONG HINIHINTAY PAPARATING NA NAMAN.
REGALONG LAGING ITINATAGO'T INILALALAAN
TILA KAYSARAP NG IBIGAY SA TAONG HAHANDUGAN.

SUBALIT TATANGGAPIN NAMAN KAYA ITO NG AALAYAN
O BAKA NAMAN ISIPING MAGHIHINTAY AKO NG KABAYARAN.
DAHIL SA TAGAL NA PINAHIWALAY NG KAPALARAN
NA NAGING DAHILAN UPANG MAPUTOL PAKIKIPAG-UGNAYAN.

ARAW AT GABI'Y MATULING NAGDAAN NG DI INAASAHAN.
ANG KLIMA'Y NAGPALIT NG DI KO NAMAMALAYAN.
NGUNIT BIGLA NA LAMANG BUMALIK SA PANAGIMPAN
NANG ANG MUNTING NIYEBE'Y MULING NAGBAGSAKAN.

DAHIL SA PAGSULPOT NG BAGAY NA ITO SA KAPALIGIRAN
UNTI-UNTING GUMUHIT SA AKING MUNTING ISIPAN
NA BAGO DARAAN ANG PASKONG PINAGHAHANDAAN
SIMBANG GABI MUNA ANG DAPAT PAGTUUNAN.

SIYAM NA GABING PAKIKIPAGSAPALARAN
MAY NAIS IPAHIWATIG SA ATING MAMAMAYAN.
KAHIT DI MAKAKARATING DAHIL MAY PINAGKAKAABALAHAN
NAWA MAG-ALAY NG PANALANGIN SA TAHANAN.

NGAYONG NOBYEMBRE 1 AT 2

SUBUKANG TUMINGALA SA KALANGITAN

BILANGIN MGA BITUING NAGKIKISLAPAN

ALAMIN KUNG ANONG BUMABALOT NA KAHIWAGAAN?

BAKA ITO TUMUGON SA IYONG MGA KATANUNGAN.

PARANG KAILAN LAMANG KAPILING ATING MGA KAIBIGAN

SA DI INAAKALANG PAGSUBOK SILA'Y LUMISAN

BAGAMAT NAPAKAHIRAP HARAPIN ANG KATOTOHANAN

NGUNIT NARARAPAT NA TANGGAPIN NG BUONG KATAHIMIKAN.

NOBYEMBRE 1 AT 2 NA NAMAN PALA KABAYAN

WALA KA BANG BALAK PUMUNTA SA KANILANG HIMLAYAN?

O BAKA NAMAN MAGSISINDI LANG NG KANDILA SA TAHANAN.

UPANG MAIPABATID NA SILA'Y NASA PUSO'T ISIPAN.

BATID NILANG DI NATIN SILA NAKAKALIMUTAN.

ALAM DIN NATING TAYO'Y KANILANG PINAGMAMASDAN

AT KAHIT SAANG DAKO ANG KANILANG KINAPADPARAN.

HILING SA KAITAASAN SILA'Y LAGING GAGABAYAN.

WALANG KINAKAMPIHAN

Muli kong pinakiramdaman ang kapaligiran
Iginala ang mga mata tungo sa isang daraanan.
Tila di kayang itago ang napagmamasdan
Dahil ginugulo sa pag-aanalisa itong isipan.

Mahirap magbigay ng tugon kung puno ng kakulangan
Nakakalito kung basta –basta na lang daragdagan.
Mga suliraning sagot ay di makita’t matagpuan
Marahil mayroong nais ipakahulugan sa karamihan.

Buhay ay puno ng pag-aalinlangan kung nakikipagsapalaran
Hindi batid kung tayo’y madadapa sa pakikipagsabayan.
Kahit sabihin pa nating tayo’y puno ng karunungan
Ngunit huwag padalus-dalos baka ika’y matyempuhan.

Tunay nga bang kapag problema ika’y kinapitan
Ang lahat ng Santo iyong tinatawagan
Huwag lamang igupo, kasalana’y agad pinagsisihan
Dahil batid mga darating na kaparusahan.

Huwag magtaka paminsan-minsan o sa kadalasan.
Tayo rin di ligtas kung may mga pag-aalinlangan
Kahit ibulalas na di ka maaring dapuan
Subalit di ito nararapat na gawing batayan.

SILA NA AKING INAALAYAN

Sa tuwing ako'y pumupunta sa simbahan
Aking dasal sa Amang Makapangyarihan
Mga mahal sa buhay nawa'y gabayan
Upang sa muling pagbabalik sila'y masilayan

Binilang ko ang tunog ng dambuhalang orasan
At ang kalendaryong nakadikit sa pintuan
Kahit inaantok tuwing umuuwi mula sa pingtratrabahuan
Pilit na itong binibilugan at laging tinatandaan.

Kaya nasambit na papalapit na pala aking paglisan
Sa bansang Korea na nagbigay ng kagalakan
Pumuno sa naramdamang kalumbayan
At sa panahon ng pangangailangan.

Ngayong ang pagsubok ay nalampasan
At mga balakid ay pinilit na napagtagumpayan
Hiling ko'y huwag nawang kaiinggitan
Dahil pagmamahal sa kapwa'y laging nasa kaibuturan.

SA ATING MULING PAGBABALIK

Ang mga patak ng ulan sa labas ng aming bahay ay di ko kayang ipunin sa mga palad samantalang ang lungkot na nais mamayani sa oras ng pag-iisa ay di kayang pawiin ng palabas sa telebisyon. Kaya minabuting pagtuunan ng pansin ang nilalaman ng talatakdaan.

Sa bawat pagmamasid at pagbulay-bulay na ginagawa ay may bagay na di kayang abutin ng isipan. Napakaraming lungkot at kasiyahan pala ang nadaraanan, ngunit sa kabila nito ay parang gulong ng sasakyan na ikot ng ikot ang buhay. Minsan nasa ibaba kadalasan naman ay nasa itaas.

Ito ang katotohanan na nararapat lamang na malama’t maintindihan bilang isang nilalang. Sa bawat paglalakbay maari tayong matisod subalit pinipilit na nagpapakataag, kung hindi naman ay mabubuwal subalit di babagsak ng pangmatagalan dahil mayroong lakas at puwersang di kayang ipaliwanang na laging umaagapay sa atin.

Ano nga ba ang ibig na ipakahulugan ng katagang pakikipagsapalaran? Mayroon ba itong pinipiling taong pagkakalooban upang lisanin ang bayang pinakamamahal. At sa pagtugon ng panawagan sino ba ang mga dapat na taong pag-aalayan ng pinaghirapan?

Dito sa Korea marami tayong nakakasama’t nakakahalubilong minsan di natin inisip na makapapalagayang loob, may mga panahon na tuwing namamayani ang kalungkutan at matinding pakikipagtunggali sa hamon ng buhay ay mayroon tayong nakakasalubong na mga taong handang mag-abot ng kamay subalit iba naman ang hinihintay na kapalit. Kaya kadalasan sa banding huli ay napapriwara ang kalagayan.

Likas sa ating mga nilalang ang magkaroon ng mga karanasang di maaaring kalimutan at kadalasan naman ito ang nagiging pananggalang natin upang maging matatag sa bawat hampas at dagok ng tadhana. Napakahirap unawain datapwat ito ang katotohanan na di maaring takasan.

Ngayong paparating na ang mga migranteng unang nabiyayaan ng working permit sinubukan na bang itanong sa isipan kung handa na ba nating lisanin ang bayang ito? Mayroon na ba tayong ginawang balangkas tungo sa pagdating ng panahon ng paghihigpit. O baka naman patuloy tayong nanatili sa lumang gawain. Ang mga kopol na minsa’y kasama sa panahon ng paghihirap, handa na ba iwanan upang balikan ang mga tunay na kabiyak na laging naghihintay sa muling pagbabalik.

Natupad na ba ang mga pangarap na inaasam para sa mga supling ? Nagampanan na ba ng bawat isa ang mga tungkuling dapat ang mga mahal sa buhay ang nararapat na makinabang? O baka naman uuwi tayong laglag ang mga balikat at magsisimula na naman sa kauna-unahang pagpaplano.

Ang kamay ng orasan ay patuloy sa pag-ikot at ang mundo ay ganun din. Magpalit man ng kulay at klima ang kapaligiran ngunit mananatiling itatatak sa puso’t isipan na ang mga taong nilisan ay mga nilalang na laging nagdarasal sa ating muling pag-uwi kahit sabihin pang nabigo o nagtagumpay tayo sa ating pakikipagsapalaran.

SIYA ANG AKING SUSUNDAN

Sinubukan kong tumingala sa kalawakan
Inisa-isa ang damdaming namamayani sa kaibuturan
Kinapa sa dibdib kung mayroong kinakatakutan
Ngunit isang guni-guni lamang pala ang iniiwasan.

Inamoy ko ang mga bulaklak sa halamanan
Diniligan mga nalalantang damo sa bakuran
Subalit tila may nais ipahiwatig sa karamihan
Kaya naman nilingon nag-aanyayang nakaraan.

Isang karangalan ang Panginoo’y mapaglingkuran
Ipinangako na mga yapak niya’y susundan
Kahit ang aking mga daa’y hinaharangan
Pilit itong lalampasan dahil siya sinumpaan.

Datapwat bakit kaya naghihina itong ipinaglalaban?
Dahil ba ang tao’y hinahanapan ako ng kamalian.
Dahil ba sa ayaw nilang makita akong nasisiyahan
O baka naman hindi ako pinaniniwalaan.

Sayang dahil kasama sila sa pinapangarap na kinabukasan
DI inalintana kung anuman ang ibinubulong na kasalanan
Ngunit kung mangyayari na magtatagumpay ang kadiliman
Marahil panahon ang makagsasabi na layuni’y tigilan.

album-10000 

ANG DEMOKRASYA AT ANG ATING PANANAMPALATAYA


Napakasuwerte ng bansang Plipinas dahil ang sistema ng gobyerno ay napapabilang sa uri ng demokrasya. Kahit sabihing di ito kasing direct ng Amerika datapwat napakarami namang tinatamasa. Sa katunayan ang kalayaan sa pagpili ng relihiyon ay isang palatandaan na ganap na nangingibabaw ang demokrasyang matagal na ipinaglaban.


Subalit dahil sa katagang demokrasya , nagagawa ng ibang tao na magpalit ng ilang ulit ng relihiyon dahil kung sila ang tatanungin ,walang gatol na itutugon na di pa nila ganap na nakikita ang tunay na kaligtasan.

Kahalintulad ng iba't-ibang sistema ng gobyerno, mayroon itong tinatawag na advantages at disadvantages. Gaya halimbawa kapag tayo'y may nais iwasan madali nating nasasabi na "Ayoko na!" sa relihiyong nakagisnan. Minsan nga kapag batid na may nakukuhang materyal na bagay tulad ng libreng bigas, okey lang lalo't kapag kasama ang kopol at katanggap-tanggap sa samahan. Ano pa nga ba ang dapat pang hanapin na samantalang di naman ito kayang ibigay ng relihiyong tinalikdan.

Subalit di maiwawaksi na maraming katanungan ang bumabagabag katulad halimbawa ng ; Bakit napakaraming tao ang kayang magbuwis ng buhay kung ang demokrasya ay pilit binabawi sa ating kamay? Bakit kaya ng iba na harapin ang panganib kung alam nilang tila ang demokrasya ay tinatapakan. Samantalang mabibilang sa ating mga daliri ang mga taong nagsakripisyo upang maipaglaban ang pananampalataya.

Ano nga ba ang kaibahan ng demokrasya sa pananampalataya? Ayon sa mga matatalinong tao ang salitang demokrasya ay nangangahulugan ng tinig ng mayoriyang Sambayanan subalit kapag nakikita't napapansin na mayroong nais baguhin kaagad itong pinag-uusapan sa kadahilanang hindi kontento sa pamamalakad at kung sa trabaho ay kaya nating magpalit ng ilang ulit sa pananampaltaya ay kakaiba.


Simula pa noong unang kasaysayan ng mundo ang pananampalataya natin ay laging sinusukat,
sa katunayan napakaraming halimbawa ang maaring matagpuan sa bibliya upang ganap na maunawaa't maintindihan ang salitang nabanggit.Tunay na kakambal na ng ating buhay ang pananampalataya. Dahil sa nakagisnang pananampalataya nagagawa nitong baguhin ang maling nakikita at di makatarungang gawain ng masasamang nilalang.

Bigyang pansin natin ang di mapantayang kasaysayan ng Edsa Revolution, dahil sa pananampaltaya kaya nagawang mapatalsik ang taong diktador na namuno ng 20 taon at nakamit ang demokrasyang minimithi.

Nawa huwag malito ang bawat isa na dahil sa pananampalataya kaya natin nagagawang ipaglaban ang tama at dahil na rin sa katagang ito nagkakaroon ng kaganapan ang demokrasyang minsa'y inagaw ng mga taga Ehipto sa mga mamamayang Israelita.

"GALING NG FILIPINO SA MATATAG NA REPUBLIKA"

"Kahit saan , kahit kailan
Kapag galing at talino ng Pinoy pinag-uusapan
Taas noong iwinawagayway ang noo sa Sambayanan
Dahil ipinababatid na ito'y nagmula sa lahing puno ng katapangan."


Likas sa bansang Pilipinas ang biyayaan ng mga lahing may katangiang natatangi at kakaiba sa buong mundo, dahil di maiiwasang marami ang nagtatanong na sa dinami-dami ng nag-audition para sa papel na Kim sa Miss Saigon ay napunta kay Leah Salonga at maituturing na sariling atin.

Dalawang nakakagulat na balita noong taong 1969, isa rito ang kauna-unang pagtuntong ng tao sa buwan at ang ikalawang balita ay nagdulot ng kagalakan sa mga mamamayang Filipino dahil nagmula sa bansang Pilipinas ang nagwaging Miss Universe na walang iba kundi si Gloria Diaz.

Sino ba naman kaya ang maaring makalilimot sa mga pangalan ng ating mga bantog na bayani sa larangan ng pampalakasan na naghatid ng karangalan sa ating bayan tulad nina; Eugene Torre, Paeng Nepumoceno, Flash Elorde, Efren Bata Reyes, Lydia De Vega at Manny Pacquiao.

Ang mamamayang Filipino ay napakaraming maaring maipagpunyagi at maipagmalaki sa buong daigdig hindi lamang dahil sa ito'y nakapagtapos sa mamahaling pamantasan o nakapag-aral sa ibang bansa. Sino ba ngayon ang may napakalaking naiambag sa umuunlad nating ekonomiya? Hindi ba't ang tinaguriang "Bagong Bayani" ng ating bayan at kadalasang tawag ay OFW"s.

Ang mga bagong usbong na Filipino sa kasalukuyan ay maituturing na pag-asa ng susunod na salinlahi, sila ang puwedeng maging tulay tungo sa bagong bukang -liwayway na kahit batid ang hirap na dadanasin ay pilit pa ring sumusuong.

Sinubukan na bang itanong ng bawat isa sa atin kung saan nanggagaling ang pambihira, kakaibang lakas at natatanging kakayahan na naging dahilan upang taas noong iwagayway ng ating mga kababayan ang bandila tungo sa paglago ng ating bansa?

Ang hawak nating pananampalataya ay isang tunay na simbolo na dahil sa katagang ito napakaraming nilalang ang nagpakamartir at kailanman di nila pinanghinayangang ibuwis ang buhay tungo sa kaligtasan.
dahil rin sa salitang ito nagkaroon ng kaganapan ang ipinagpupugayan upang malinang ang galing na namamahay sa ating puso't isipan tungo sa isang matatag na republika.

Ang dakilang halimbawa na galing ng Filipino na di kayang pantayan ay ang pagkakaisang minsa'y ipikita at ipinabatid sa buong mundo na dahil sa malakas na pagdadamaya't pagpagmamahalan ang makasaysayang Edsa 1 ay napabilang sa Guiness Book of record dahil simbolo ito ng isang mapayapang rebolusyon ang nakita ng sangkatauhan.

Mula noong 1898 hanggang sa kasalukuyang panahon kahit sabihin nating di maiiwasan na ang Pinoy ay mahilig magbangayan datapwat sa panahon ng kahigpitan at paniniil ng mga dayuhan ,
kadalasan nabibigla ang mga banyagang hilig ay mang-alipin at dahil dito napagbubuklod ang galing ng Pinoy para igupo ang puwersang mapang-api.

"Mga Ordinaryong Nilikha
Subalit Lalaking Napakadakila"


Kailan kaya natin nabigyan ng kasiyahan ang ating mga itay sa panahon ng taunang pagdiriwang ng mga ama? Kailan naman kaya naibulong at naipaabot sa kanila na "Salamat sa pagiging matatag na haligi sa panahon ng ating panghihina at pananamlay."

Subukang igala ang paningin at pagmasdang mabuti ang mga taong katabi sa panahon ng pagsamba sa Diyos. Mayroon bang pagbabago? Sila pa rin ba ang mga taong katabi natin noon?
Ang mga kaibigan nating naging ama ay patuloy pa rin ba sa pagiging responsable gaya ng ating pinakamamahal na Itay?

Ano nga ba ang tunay na kahulugan ng isang ama? Anong katangiang mayroong taglay ang nilalang na ito na sa kabila ng ating pagkakasala ay nagagawa pa rin niyang tayo'y patawarin. Kaya naman ayon sa mga matatalinong tao ang ama ay may kanya-kanyang ugali, katangian na maaring maipagmalaki.

Sino nga ba ang maaring lumimot sa kanyang kabutihang loob na sa panahon ng ating pagkakadapa ay agad siyang sasaklolo at sa oras na kailangan natin ang kanyang mga kamay na gagabay sa atin kung sakaling tayo'y naliligaw ng landas, sila na mga dakilang ama ay agad tatakbo at kakalungin niya tayo sa kanyang mga mapagmahal na palad.


"Dahil ipinakita sa amin ang kulay ng kapaligiran.
Mayroon pa bang hihigit sa iyong kadakilaan?
Salamat sa iyong kabutihan
Kaya naman ika'y nararapat na parangalan."

Ilang ama kaya ang nagtitiis ng lungkot sa ibayong dagat upang mabigyan lamang ng magandang kinabukasan ang mga iniwang anak sa Pilipinas. At ilang butihing ama naman kaya ang pilit nakikipaghabulan sa panahon para lubos nilang makapiling ang pamilyang umaasa sa kanyang kinikita na kahit puyat sa pagtratrabaho sa gabi ngunit kapag iniisip na mayroong naghihintay ito'y ginagawang umaga.

Sabi nga ng matatalinong tao, sila'y haligi ng tahanan na dapat sundan ng mga susunod na salinlahing magiging ama ng hinaharap. Sila ang mga tunay na puno na dapat mamunga ng natatanging prutas upang sa pagdating ng maaliwalas na bukang liwayway ay maihabilin ang magandang kulay ng bahaghari.

"Ngayong naipaabot ko sa iyo ang tunay na nilalaman
Huwag mag-alala dahil kasali ka sa dasal sa kalangitan
Asahang ang gintong pangaral na itinanim sa isipan
Ay magsilbing kayamanang aming panghahawakan."

KABATAAN ! PAGNILAYAN MO ANG TUNGKULING IYONG GAGAMPANAN PARA SA KINABUKASAN ?


Araw-araw ay maraming pagbabagong nagaganap at nangyayari sa ating kapaligiran. Kaya naman nararapat lamang marahil na ang bawat isa ay laging handa sa ganitong nagaganap. Walang nakababatid kung anong mangyayari sa hinaharap at darating na bukas at iyan ay tunay na di maikakaila.Minsan nga ang mga kausap natin ngayon ay bigla na lang naglalaho kundi naman ang mga taong pagkakakalam natin na mabait ay may itinatago palang di magandang pag-uugali.

Tayong mga Filipino sa kasalukuyang panahon ay may iba't ibang katangiang maaring maipagpunyagi sa buong mundo. Marami na rin sa ating mga kababayan ay unti-unting nakikilala sa iba't ibang panig ng daigdig katulad nina Jasmine Trias na kababago lamang natanggal sa "AMERICAN IDOL" competition at ang bantog na boksingerong Manny Pacquiao na batid ng lahat na dapat siya ang tinanghal na nagwagi sa laban nila ni Marquez ng Mexico. Subalit sa kabila ng resultang ibinigay sa ating mga kababayang nabanggit ay buong tapang at maluwag sa dibdib nilang tinanggap ang kinalabasan.

Dumako naman tayo sa naganap na pang-aabuso ng mga amerikanong sundalo sa mga kawal ng Iraq. Ang nakakalunos na balitang ginawa ng mga taong ito sa mga nahuling sundalo ay isang simbolo ng human rights violation kaya naman nagdulot ito ng pangit na pagtingin ng buong mundo sa bansang amerika. Datapwat isa sa pinakamagandang balita dahil ang nag-expose ay isang sundalong Filipino.

Tunay na di kayang pantayan ang mabuting katangiang napapaloob sa atin bilang Filipino dahil kung pilit nating babalikan ang hirap na pinagdaanan ay baka maibubulalas natin na ganito pala ang mga salinlahi ni "Gat Jose Rizal" kahit batid nila ang panganib na susuungin ngunit dahil may nais ipahiwatig sa mata ng mga taong hilig ay mang-api ng kapwa walang takot nilang pinapasok ang panganib na ito upang itama ang mali.

Subalit kung ang iba nating kababayang Filipino ay patuloy na nagpapakitang gilas sa iba't ibang panig ng mundo, tila mayroon tayong dapat bigyang pansin na nagdududulot ng palaisipan sa buong daigdig. Nitong nagdaang araw ay isang Filipinong kababayan natin ang napatawan ng parusang habambuhay na pagkakabilanggo sa kadahilanang walang awa nitong pinagpapaslang ang kanyang magulang at kapatid na 18 taong gulang sa Australia na kung saan ang nabanggit na pamilya ay doon naninirahan at ayon sa mga nag-iimbestiga ang numero unong motibo ay dahil sa perang makukuha nito na nagkakahalaga ng 1. 5 million dollars.

Tunay ngang ang buhay ay kahalintulad ng isang timbangan, upang ganap na maging balanse minsan ang pagkakamali at kasalanan ay di kayang iwasan kusa itong dumarating at tayo na mismong nagmamatyag ay dapay laging handa sa ganitong pagsubok na daraan. Bagamat nasa ating mga kamay lamang ang wastong kasagutan kung paano ito malalampasan.

Sa susunod na linggo ay ipagdiriwang natin ang pambansang araw ng mga kabataan na magiging pag-asa ng ating kinabukasan at maaring ituring na magsisilbing tulay para sa panibagong salinlahi, magtatanim ng panibagong butil upang sa hinaharap ay maging ganap at matatag na puno para makapagbigay ng isang mabuting bunga sa sambayanan.

Sa bahaging ito buong puso kinakatok ang mga kabataan na makiisa sa panawagan ng ating pamayanan na kung sakaling mabasa ang artukulong ito ay taas noo nawang makilahok at makiisa sa mga gawain ng ating Hyehwadong community, huwag ipagkait at itago ang mga kakayahang nasa inyong puso't isipan dahil ang mga itinuturing nating mga kilala't bantog na matatandang nagbigay inspirasyon sa ating kinabukasan ay minsang dumaaan sa pagiging kabataan.


HUWAG MAGKUBLI ! LUMANTAD AT MAKIISA DAHIL IKAW ANG HUHUBOG SA PANIBAGONG BUTIL NA UUSBONG ..................

WANTED !!! IKALAWANG RAMON MAGSAYSAY


Ilang tulog na lang at ang pinakaaantabayanan nating mga Filipino ay papalapit na. Marahil ang nais ipaabot at ipabatid ay di kaila sa lahat na ito ang pampanguluhang halalan na gaganapin sa Mayo 10.
Mulat tayo na nitong nagdaang pangangampanya ng bawat kandidato ay sari-saring pangit na dumi ang ibinabato sa kani-kanilang mga kalaban, kaya naman tayong mga nagmamasid at nakikinig ay walang tigil sa pagsasabi na " Matira ang matibay !!!" kundi naman ay naibulalas na "kung sinong may pinakamalaking ipinamudmud na pera ay doon tayo" Ang bawat isa kahit di alamin ay may mga takot at katanungang laging kaakibat sa pang-araw-araw na pamumuhay. Nangangamba tayo na baka maaring maulit muli ang mga pangyayaring minsa'y naging isang kontrobersiyal na balita sa buong mundo, gaya ng dayaan ng mga kandidato o di kaya'y nagwawagi ang di inaasahang tao na humahantong sa isang makasaysayang Edsa 1 at Edsa 2.
Paano kaya natin maiaangat ang katayuan ng ating bayan? Mayroon pa bang mga paraan upang ganap na masugpo ang mga lumalalang anomalya na kinasasangkutan ng mga kasali sa halalan? Tulayan na bang babagsak at mawawalan ng halaga ang ating pananalapi kung sakaling patuloy na di ito binibigyang pansin ng mga taong dapat nakakalam sa sitwasyon ng kabang-bayan? Sino nga naman kaya ang tunay at karapat-dapat na tawaging magwawagayway ng bandilang Pilipino? Mga pangkaraniwang tanong na ang sagot ay isang masusing pagninilay at pagbubulay-bulay.
Kabayan, kahit sabihin nating 867 lamang ang mga boboto dito sa Korea nawa'y huwag masayang ang desisyong ating isusulat sa balota .Isipin na ang taong ilalakip natin sa papel na iyon ay isang nilalang na nagtataglay ng kabusilakan ng puso at may pagmamalasakit sa kanyang mamamayan at napipilay na bayan. Ang boto ng bawat isa ay katumbas ng boto ng mga taong di binigyan ng pagkakataong di sanayin ang kanilang ipinagkakait na karapatan.
Kahit maraming bali-balitang nagsusulputan na kung ang mananalo ay walang pinag-aralan tiyak ang ating bansa ay maaring damputin sa kangkukan, o kung di naman ay kapag patuloy na magwawagi ang dating nakaupo marahil batid na natid kung anong kahahantungan at bukas na maghihintay.
Walang tumpak at wastong tugon subalit mulat ang bawat isa sa mga balitang kinasasangkutan ng mga kalahok sa halalan, sabi nga ng iba na ang lahat ng mga kadidatong iyan ay pawang " qualified" subalit kung pipili lamang ay iyon ng "lesser evil" Nakakatuwa dahil ang ating bayan ay sagana sa mga pinunong may angking karisma sa masa at kung aanalisahing mabuti ang mga maglalaban-laban sa halalang nabanggit ay pawang may katangiang kakaiba, matalino nga subalit sangkot naman sa anomalya , salat sa pinag-aralan ngunit ang puso'y para sa mamamayan, matahimik na tao ngunit di batid natin kung anong klaseng pamamaraan at pamamalakad ang ilalahad nito sa sambayanan.
Kelan kaya tayo makakakita't makakatagpo ng ikalawang pangulong kahalintulad ni Ramon Magsaysay na kapag binabanggit ng mga pulitikong tunay na nakababatid sa pagpapatakbo ng bansa ay di kayang pantayan ang dunong at galing nito? Kelan kaya tayo muling pag-uusapan ng mga bansang karatig-Asya na dahil sa ating kakaibang pinuno ay naiangat ang ekonomiya ng bansa. O baka naman panibagong Marcos at Estrada ang naghihintay sa ating balota?

Tok! Tok! Tok! magnilay tayo kabayan at ang makulay na bukas ay nakasalalay sa ating kamay.


HOSANA! HOSANA! HOSANA! "Asahan Mo PANGINOON Sasamahan Kita"

Marami sa atin hanggang ngayon ay patuloy na nagsisimba na para lamang sa pagtupad sa utos ng Diyos dahil ayon sa kanila na nararapat igalang ang araw ng Linggo ngunit di naman isinasapuso ang mga napapakinggan sa loob ng simbahan. Kadalasan kapag tapos na ang Misa tila ang ibinahagi ng pari sa homiliya ay parang hangin na bumulong sa mga tenga at iyan ay di maikakaila.
Hosana ! Hosana ! Hosana ! Ito ang katagang isinisigaw at binitawan ng ating mga ninuno noong panahon ni Hesus nang pumasok siya sa Nazareth. Marahil kung isa ka sa mga nakasaksi nung araw na iyon tiyak na dadaloy ang luha mo sa kagalakan dahil tila napakaamo at napakabait ng kanyang nilikha dahil tunay na kinikilala't dinadakila ang kabutihang dala-dala nito sa sanlibutan. Datapwat di maiwawaksi na dahil sa ating pagiging karaniwang tao ay bigla tayong nag-aalangan na kung saan ito ang magdadala sa atin sa kasalanan. Ito rin ang naging dahilan kung bakit binawi ng mga taong nakasaksi ng katagang Hosana! Hosana! Hosana! nang dalhin si Hesus sa harapan ni Pilato.
Sa makabagong panahon kung ating igagala ang paningin, tiyak na magugulat ang bawat isa dahil ang lumang kasaysayan ay laging nauulit at iyan ay talamak nating nakikita sa pagmamasid sa mga mag-asawang nagkakahiwalay.
Marahil kung napakabilis tumugon ng magsing-irog sa panahon ng matrimonya ganun din kabilis ang ginawang pagtugon ng ating mga ninuno na ipako si Hesus sa krus at pakawalan si Barabas. At kung aanalisahin, dito unti-unting natatalo ang kabutihan ng kasalanan.
Isang napakalaking hamon ang iniwan sa atin ng Dakilang Tagapagligtas na dapat nating pagbulay-bulayan kung ano ba ang nararapat nating tahakin na daan. Nasa atin ang kasagutan kung paano natin binibigyang halaga ang mga kasaysayang ito na nagpasalin-salin mula noon hanggang sa kasalukuyan.
Ngayon subukang idilat ang mga mata at gamitin ito sa tamang paraan, Huwag mong takpan ang mga tengang dapat ay nakikinig sa mabubuting aral at balita. Nawa kung anong sinumpaan sa harapan ng Diyos, huwag mag-atubiling ipagpatuloy ito dahil ang hinaharap ng mga kabataang umaasa ay nasa ating mga palad kung paano tutugunin ang panawagan.
Ngayong linggo ng palaspas subukan mong tanawin pabalik ang kasaysayang naitala ng ating mga ninuno na dahil sa kanilang pagtalikod sa sinumpaang sasamahan si Hesus at sa pag-aalinlangang siya ang magdadala ng kaligtasan ay tuluyan itong naipako sa krus.
Maari lamang mapatid ang lubid ng pagkakasala patungo sa impiyerno kung tayong mga makasalanan ay ganap na makikiisa sa panawagan ng Panginoon at ito ang pagsisisi sa mga kamaliang laging dala-dala at pag-aalinlangang nagiging dahilan sa pagkakalulong natin sa kamunduhan at kung lubos na matutupad ito,ang Hosana ay katagang "Sa hirap at dusa asahan mo Panginoon sasamahan kita"


KAILAN KAYA TAYO MAGIGIGISING SA KATOTOHANAN?


Paano ba natin pinapahalagahan ang pagkamatay ni Hesukristo sa krus? Kung ating bibigyang pansin ang Pasyon, ito ay isang bahagi ng kuwento ng buhay ng Dakilang Tagapagligtas kung paano niya ipinakitan ganap ang tunay na pagpapakasakit at pagpapakahirap. Hayaan ninyong ibahagi ko ang isang liham panawagan mula sa isang kaibigan upang sa araw-araw ay ating lubos na mapagnilayan.

Pinakamamahal kong kaibigan,

Parang kailan lang nang ako’y isilang sa sabsaban, kasama-sama ang mga maaamong hayop na di maipaliwanag ang galak na namumutawi mula sa kanilang mukha. Marahil kung pinatuloy lamang ninyo kami nang magdalang tao ang aking butihing Inang Maria, kaaya-aya siguro ang aking hinihigaan.

Kahit di nakatala sa banal na aklat ang aking talambuhay nang ako’y maglabing tatlong taong gulang hanggang dalawampu’t siyam, subalit huwag kayong mag-alala dahil ang mabuting daan ang aking sinusundan.

Sa pagsapit ng aking ikatatlumpong taong gulang naipadama ko’t naipakita ang mga milagrong minsang di pa ninyo nasaksihan at di kaila na karamihan sa mga ninuno ninyo ay magpapatunay nito.

Subalit nakakalungkot dahil sa kabila ng mga kabutihang aking ipinamalas upang sa hinaharap ay masundan ang aking mga yapak , ang katanungan ay di maiwaksi sa puso’t isipan . Bakit pilit pa ring ninyong tinatahak ang maling daan? Kumakatok ako minsan sa inyo na nawa’y pagbuksan ngunit tila yata ako’y sinasaraduhan ng mga malalawak na pinto ng inyong kalooban.

Kaibigan, pagbulay-bulayan mo raw ang Pasyon ng aking kalbaryo, Marahil kung isa ka sa mga nakasaksi sa aking paghihirap tungo sa bundok ng Golgotha, hilingko’y huwag kang luluha. Kahit ibig akong tulungan ng aking Ina datapwat ang sakit na kanyang nadarama ay pilit na kinimkim dahil batid niyang kagustuhan ito ng aking Diyos Ama.

May mga araw na nakikita mo ako sa tagiliran ng simbahan at humihingi ng konting limos para pantawid gutom subalit tila napahirap mong bumunot samantalang sa panahon ng pagliliwaliw ay simbilis ka ng kidlat kung magbigay.

Sa panahon ng iyong kalungkutan hindi mo alam ako’y nasa harapan at pilit kang pinapatawa. Kung ika’y natatalisod dahil di mo nakayanan ang bigat ng problema agad kitang inaalalaya’t kinakandong.

May umagang ipinakikita ko ang tunay na kulay ng mundo upang sa buong araw ay ganap na masilayan ang kakaibang kulay at huni ng kapaligiran. Ngunit di ka pa rin nakokontento, pilit mo pa rin itong dinumihan dahil para sa iyo ikaw ang nakakabatid kung anong nararapat.

Taun-taon lagi ninyo ginugunita ang aking pagpapakasakit subalit tila ata sa halip na mabawasan ang kasalanan ay lalo itong nadaragdagan. Dahil diyan parang pinipiga ang aking puso at ang sugat na sanhi ng pagpalo ng mga hudyo, sa totoo lang tila kasabwat ka nila sa paghagupit sa akin. Gusto ko sanang lumuha ngunit pilit kong pinigilan dahil upang ipakita sa inyo ang ganap na kaligtasan at nagbabakasakaling kahit konting pagtingin ako'y aalayan.

Kailan kaya matatapos ang hirap at pasakit na aking dinaranas? Kailan kaya maghihilom ang mga sugat na sanhi ng mga hagupit? Kailan naman kaya babalik sa orihinal na anyo ang kamay kong nabutas dahil sa pagpako ng mga taong aking iniligtas.
Ngayon kung sakaling abala ka sa iyong mga ginagawa, nawa kahit konting oras tumingala ka sa aking kinalalagyan. Noong binigkas ko ang katagang "Ako'y nauuhaw." Sana naglaan ka ng konting tubig at ako'y binigyan.
Hayaan mo kung pilit pa ring ipinapinid ang mga mata sa tunay na nangyayari at tinatakpan tengang dapat ay ginagamit sa pakikinig sa tamang daan. Asahan mong di kita pipilitin, ngunit lagi mo sanang tandaan na minsan lamang ako daraan sa inyong mundo at ang minsan na iyan ay mag-iiwan ng bakas sa inyong daraanan.


Nagmamahal,
Hesus


KUNG SAKALING MAGIGISING KA SINTA

Mula noon at hanggang ngayon aking sinta
Tila ikaw pa rin ang laman ng isipan sa tuwina
Subalit may katanungang puno ng pag-aalala
Na laging bumabagabag sa tuwing hihiga sa kama.

Mahal kung iyong naaalala't nagugunita
Hiniling kita sa ating Dakilang Ama.
Datapwat kapalaran ay mapaglaro talaga
Kaya naman bigla akong napaupo sa ating silya.

Noong ika'y nagpaalam papuntang Korea
Di maipaliwanag damdaming tila kakaiba
Dahil ayaw bumagsak nitong aking luha
Kaya sabi ko'y " paglalaruan tayo ng tadhana."

Nagbago ang ating kapaligira't klima
Si Jr. na ang mukha'y laging masaya
Bigla na lamang umiiyak dahil hinahanap ka
Kaya sagot ko'y paparating na iyong Ama.

Ano nga ba ang tunay na dahila't balita?
Totoo bang mayroon kang ibang kinakasama?
Katabi sa gabing malungkot kapag nag-iisa
At siya ang tugon kung bakit ka naging iba.

Kung magigising sa ginagawang di kaaya-aya
Nawa huwag mag-atubiling bumalik sa iyong pamilya
Kami na itinuturing na kaagapay sa darating na umaga
Laging naghihintay at handang daramay pa.

ANG AKLAT NG KARUNUNGAN

Karamihan sa atin kapag may mga inaabangang mga kuwento o balita hinggil sa buhay ng mga tanyag na artista tila napakabilis nating magtatakbo sa Internet Cafe kundi naman kapag may mga bagong labas na pahayagan galing sa Pilipinas gaya ng Abante Tonite, Gossip at iba pang mga kilalang pahayagan na nag-uulat sa mga taong nabanggit at kahit sabihing napakamahal ng bagay na ito, parang napakabilis sunggaban. Marahil kung may pagsusulit na gagawin ang Sambayanan tungkol sa mga sikat na artista, tiyak ang mga taong laging nakaantabay sa mga chicka ay makakakuha ng perfect score.
Likas sa ating ugaling Filipino ang nakahiligang sumubaybay sa mga paboritong artista kundi naman kapag may mga teleserye, dapat maaga pa lang kina cancell na ang appointments. Kaya naman napasok na ang ating bansa ng mga dayuhang teleserye gaya ng Meteor Garden ng Taiwan at Endless Love ng Korea.
Datapwat kung pinag-uusapan naman ang isang tao na puno ng suliranin sa buhay at parang sa tingin natin ay wala ng pag-asang magbago napakabilis nating ibulong ito sa mga kakilala na humahantong sa isang chismis at sa halip na nagsususmikap na bumangon muli ang taong nagkamali ngunit sa ginawang pagkokondena tuluyan na lang itong nalulugmok. Mahirap ipaliwanag at bigyang tugon subalit ito ang katotohanan at napapanahon na dapat lamang pagnilayan ng bawat isa.
Sinubukan na ba nating itanong at ibulong sa hangin kung bakit ganito ang ating nakaugalian? Iiwan ko sa inyo ang panahon upang ganap na masagot ang magulong katanungan.
Ilang tao ba ang gumawa ng ating Bibliya? Sinu-sino naman kaya ang mga tauhang napapaloob sa banal na aklat na ito. Bakit mayroong "Lumang Tipan at Bagong Tipan" ? Nagawa na ba nating alamin kung bakit ang mga apostol na naglahad sa mga tunay na nangyayari sa Bagong Tipan ay katulad din nating makasalanan. Hindi man lang ba naging palaisipan sa bawat isa kung tunay ang mga pangyayari at di kathang-isip ng mga nagpatunay. Ilan ba sa atin ang may Bibliyang iniingatan at laging binabasa sa araw-araw?
Tayong mga nilikha ng Diyos sa kasalukuyang panahon ay may sari-sariling pinagkakaabalahang basahin, sa halip na gamitin sa pagninilay ang bawat pahina ng Bibliya, tila abala tayo sa pagbabasa ng makamundong kuwento na hinango sa isang walang tunay na basehan. Kaya nga lalong nalulugmok ang ating bansa tungo sa isang tuluyang pagkakadapa dahil tayo na rin ang kusang gumagawa ng desisyon sa pagsuporta sa mga taong di karapat-dapat kahit batid nating di dapat ito suportahan, gaya ng mga pinunong nanunungkulan sa pamahalaan at napakaraming inanakan na batid nating kasabwat ito sa mga anomalya.
Nakapanghihinayang at nakakalungkot dahil ang aklat na puno ng karunungan na maaring magamit sa ating pakikipagsapalaran ay tila di na binibigyang pansin, Ang tunay na naglalaman ng kaligtasan ay hinahayaan na lamang ipisin kaya nga minsan nasasabi ng iba na mabuti pa ang ipis tiyak na sa langit ang tungo kung sakaling mamamatay ng maaga. Ang banal na aklat na ito ay maituturing na pinakamahalagang babasahin mula noon hanggang sa kasalukuyan, hindi ito nagmula sa Philosophical Theories o isang alamat.
Bagamat hindi pa naman huli ang lahat, maari nating simulan ang pagpapahalaga nito sa pamamagitan ng pagbabasa at pagkakakaroon ng Bible sharing. Isabuhay, ipahayag at ipamalita kung anong mga natutunan upang magamit sa kabutihan. Dahil ang tunay na taga desinyo at Enhinyero ng ating buhay ay napapaloob sa Bibliya.


KUNG SAKALING MAGIGISING KA SINTA


Mula noon at hanggang ngayon aking sinta
Tila ikaw pa rin ang laman ng isipan sa tuwina
Subalit may katanungang puno ng pag-aalala
Na laging bumabagabag sa tuwing hihiga sa kama.

Mahal kung iyong naaalala't nagugunita
Hiniling kita sa ating Dakilang Ama.
Datapwat kapalaran ay mapaglaro talaga
Kaya naman bigla akong napaupo sa ating silya.

Noong ika'y nagpaalam papuntang Korea
Di maipaliwanag damdaming tila kakaiba
Dahil ayaw bumagsak nitong aking luha
Kaya sabi ko'y " paglalaruan tayo ng tadhana."

Nagbago ang ating kapaligira't klima
Si Jr. na ang mukha'y laging masaya
Bigla na lamang umiiyak dahil hinahanap ka
Kaya sagot ko'y paparating na iyong Ama.

Ano nga ba ang tunay na dahila't balita?
Totoo bang mayroon kang ibang kinakasama?
Katabi sa gabing malungkot kapag nag-iisa
At siya ang tugon kung bakit ka naging iba.

Kung magigising sa ginagawang di kaaya-aya
Nawa huwag mag-atubiling bumalik sa iyong pamilya
Kami na itinuturing na kaagapay sa darating na umaga
Laging naghihintay at handang daramay pa.

PAKINGGA'T PAGNILAYAN MO ITO KABAYAN !!!


Tunay ngang walang makapagsasabi kung anong bukas ang naghihintay ng bawat isa sa atin. Gaya halimbawa ng isang kilalang artista na sawimpalad na binawian ng buhay habang nakatulog sa kanyang sinasakyan na nahulog sa isang lugar. Sa pangyayaring ito tila nagimbal ang mundo ng Philippine showbiz.

Dito sa Korea kung araw-araw ay maraming pagbabagong nagaganap, marahil marami ring pangyayaring di kayang ipaliwanag ng karamihan. Ayun naman sa mga matatalinong tao, kakambal talaga ito ng ating kasalukuyang daigdig, lahat ay kinakailangang makaranas nito.

Laman ng bawat pahayagan sa buong kapuluan ng Korea ang ginawang Impeachment sa kanilang pangulo at ito'y yumanig sa buong mundo ng pulitika na mag-iiwan ng maraming palaisipan at katanungan kung bakit ito nangyayari. Isang kasaysayan na kailanman di kayang limutin ng mga mamamayang singkit.

Ang buhay na bigay ng Diyos ay di kayang panghawakan subalit maari nating kontrolin kung anong landas ang nais tahakin. Kadalasan ayon sa mga ninuno natin na tayo ang gumagawa ng sariling bakas patungo sa hinaharap. Mahirap mang unawain datapwat ito ang katotohanan.

Ang panahon ng Kuwaresma ay may isang napakalaking panawagan, kung pagninilayan hindi lamang sa 40 araw na pangingilin kundi maging sa araw-araw na ating pamumuhay at paglalakbay.

Pagbabalik loob at pagtalikod sa maling nakasanayan ang hinihiling ng Panginoon, at kung sasambitin mang mahirap kaagad gawin subalit nawa sa unti-unting pagbabagong gagawin laging itatak sa isipan na kung tunay ang saloobing ninanais tiyak kahit harangan ka ng dambuhalang balakid ay makakaya mong gawin.

Batid nating napakadali lamang gumawa ng desisyon sa katunayan kahit sa isang kisapmata'y marami tayong magagawang kamalian ngunit ang pagbabago at pagbabalik loob sa Panginoon ay mahirap gawin dahil tila may mga puwersang ayaw tayong tanggapin minsan nga kahit ang mga taong nakapaligid sa atin ay nag-aalangan kung tunay at bukal ba sa ating kalooban ang pagbabagong pinasok.

Sa tagapagmasid naman nawa'y itatak sa isipan na sana'y laging bukas ang ating puso sa pagtanggap sa mga nilalang na nagkamali.Huwag sanang haluan ng pag-aalinlangan sa mga taong ibig magbalik loob sa ating Dakilang Ama. Kapag ito'y kumatok bakit di natin pagbuksan at tanggapin ng may mga ngiting namumutawi mula sa ating mga labi.

Ang pagsasabuhay ng "golden rule" ay isang konkretong halimbawa na tinutupad ng bawat isa ang panawagan ng Diyos. At marahil kung napagmamasdan ito ng ating mga supling na tinaguriang "pag-asa ng ating mundo" tiyak na ito rin ang patuloy nilang isasabuhay sa kanilang kapwa sa hinaharap.

ANG BAKOD
Kapag ang bahay ay may nakapaligid na bakod, tila iba ang tingin ng mga tao sa atin dahil minsan tinitingala ka nila, subalit ayon sa mga nakararami depende naman sa pagkakayari nito. Kaya naman may mga katanungang laging sumusulpot na mahirap iwaksi.Gaya ng para saan ba ang bakod ? Bakit kinakailangang lagyan ng bakod ang bahay samantalang gastos lang ito kung aanalisahing mabuti.
Ayon sa mga bantog na tao ang bakod ay simbolo ng kapangyarihan at katayuan sa buhay. Kung ang bakod ay yari sa kawayan at kahoy matatawag natin itong hindi gaanong may sinasabi sa buhay. Ngunit kapag ito naman ay gawa sa bakal at bato, agad naiisip na mayaman ang may-ari nito.
Kadalasan ang bakod ang ginagawa nating pananggalang sa mga masasamang tao na nagnanais pumasok ng walang pasabi. Kaya naman kapag merong bakod ang ating mga bahay agad nagagalak dahil iniisip na walang sinumang maaring basta-basta nalang manggulo o gumawa ng masama at higit sa lahat ay payapa tayong makakatulog sa gabi.
Sa kasalukuyang panahon ang bawat nilalang ay may sariling bakod na iniingatan.Buong akala marahil na ito ay makakatulong subalit kabaliktaran sa nabanggit na unang halimbawa.Ito ay di nakikita subalit napapansin ng karamihan kahit pilitin mang itago.
Ang "AMOR PROPIO" na tinatawag ay isang napakalaking bakod na hadlang sa paglago ng ating kaluluwa at iyan ay isang konkretong katotohanan.
Ang pagiging madasalin natin na laging ipinapakita at ipinapahayag sa araw-araw at tuwing Linggo ay hindi napakalaking katanungan hinggil sa ating pananampalataya. Subalit ang katagang nabanggit ay isang hamon kung paano ganap na ipinakikita't isinasabuhay ang dakilang kautusan ng Panginoon.
Ngayong panahon ng kuwaresma ang pinakamahirap gawin sa kapwa ay ang pagpatawad, lalo na ang patatawarin ay isang taong nakagawa ng malaking kasalanan sa o di kaya'y nagdulot ng sama ng loob at nag-iwan ng pilat sa iyong puso.
Paano masasabing malayang naisasabuhay ang dakilang aral ng Panginoon kung lagi kang nakatutok sa kasalanan nito at di ang paglimot. Maari rin nating sabihin na marahil sa patuloy pa ring paghihimagsik ng kalooban.at ito'y nagiging dahilan ng pagkakaroon ng bakod sa ating puso.
Isang panawagan sa lahat ng mga taong patuloy na nananampalataya na kung tunay ang ating pagnanais na tahakin ang daan tungo sa kaharian ng Diyos, sana tanggalin natin ang mga bakod na patuloy na nagiging sagabal sa pagtupad sa pagmamahal sa Diyos.Nawa'y magpakumbaba sa lahat ng oras.

Ang Taong 2004 Ay Huwag Katakutan


Ang pintuan ng 2003 ay magpipinid kabayan!
Mayroon ka na bang ginawang listahan?
Ng mga dapat baguhin tungo sa kasalukuyan.,
O baka marahil sinusumpong ng katamaran.

Alam mong panibagong kabanata’t pakikipagsapalaran
Ang iyong maeengkuwentro sa taong daraan
Kaya pakiusap maling nakagawian huwag balikan
Upang umunlad ng ganap iyong katauhan.

Katulad mo, ako rin ay makasalanan.
Minsan nangangako, minsan din tinatalikuran
Batid kong di natin ito sinasadya ng lubusan
Dahil kamalian ay pilit nating iniiwasan.

Sa pagbubukas ng 2004 na tila pintuan.
Handa nawa tayo sa mga makakasalubong sa daan
Higpitan lamang pananalig saAmang Makapangyarihan
Para di manghinayang ipinundar sa kinabukasan.

Ngayon igala ang paningin sa kapaligiran
Huwag matakot sa panganib na nararamdaman
Minsan ka nang sinubok ng kapalaran
Kaya naman buhay mo’y pakaingatan.


KAILAN TAMA ANG MALI ?


Totoong maraming katanungan ang di kayang abutin ng ating isipan. Hindi ba't noong maliliit pa tayo na maaring maihalintulad sa mga batang walang alam sa mundo ay laging nagtatanong ng mga bagay-bagay na mahirap sagutin. Kung ating napapansin kahit sa ating paglaki tila pilit pa ring bumabalik ang ugaling mapagtanong. Marahil di naman siguro masama kung paminsan-minsan ang itatanong ay napapanahon at higit sa lahat kung nais lamang malaman na bakit may mga bagay na ganoon ang ating napagmamasdan.
Dito sa Korea marami rin akong naging kakilala at nakahalubilo, kadalasan mga magkakapatid na ang pagsasamahan ay di mapantayan. Kahit nga di sila katulad ng aking relihiyong nakagisnan ay bukal sa loob kong pinakikisamahan at sagot nama'y iisa lang ang ating sinasamba. Datapwat sa kabila ng pagiging malapit sa mga taong nabanggit di ko maiwasan ang maitanong sa sarili na bakit ang magkakapatid na ito ay may mga kopol. Kung ang dahilan ay nalulungkot maari namang mag-usap sila at magkwentuhan sa panahon ng bakasyon at kung may sapat na panahon sa isa't isa puwede silang maglabasan ng kanilang pagmamahal sa kanilang magulang.
Hindi ba't kaya nga mayroon tayong mga kaagapay dito sa Korea ay upang di maligaw sa maling landas. Subalit bakit magkakapatid ang gumagawa ng ganitong kamalian? Sabi nga nila ang bawat isa ay may kanya-kanyang kuwento at kasaysayan kung paano nila nakilala ang kanilang kinakasama. Kung susubukang aanalisahin tiyak kong mapapailing na lang tayo.

"Matatawag ba nating sila ay biktima ng mapaglarong tadhana o kusang loob nilang pinasok ang ganitong pamumuhay? "Iiwan ko sa inyo ang tugon at baka kayo malito !
Sa kabilang dako naman ay mayroon ding madalas nating itanong bakit kaya katatapos lang ng taong nakitang iniwanan ng kopol dahil pinauwing buntis datapwat wala pang isang buwan ay may kapalit na naman. Hanap ba nito ay katuwang sa buhay, nagbibilang ng mga panganay o baka naman pinatutunayan ang kanyang pagkalalaki na dahil sa tikas at tindig niya'y madali siyang makakakuha kaagad ng kapalit.
Ang kasalanan ay napakadaling gawin dahil batid nating sa kabila ng ating patuloy na paglabag sa kautusan ay bukal sa loob pa rin tayong patatawarin ng Diyos. Minsan nga sagot ng gumagawa ng ganitong kamalian na ang Diyos lamang ang maaring magsabing " TAMA NA !"
Sa makabagong panahon, hindi na alam ng tao kung mali ba ang kanyang ginagawa, basta tanging batid niya na masaya siya ngayon at saka na haharapin ang bukas. Kaya naman kahit sa pagpunta ng simbahan ay masaya itong naghihintay sa paglabas ng kinakasama na galing sa loob ng misa. Hindi makapasok dahil nahihiya na makita ng mga kasamahan at baka mapulaan. Hindi naman sa pakikialam, sinubukan na bang naitanong ng bawat isa na hanggang kailan ang patuloy na paglubog sa kasalanan? Batid ko ring kapag nabasa ito ng mga taong natamaan ay tiyak na walang tigil sila sa paghahanap ng butas sa manunulat at sasabihin na "Manalamin ka muna !!!" Kaya ang nangyayari sa halip na magnilay, ang ginagawa ay itsismis na lang at ipagkalat ang kahinanaan ng manunulat.

Kailan kaya tama ang mali? Marahil kung ang taong nagkasala ay patuloy pa rin nating sinasabihan na huwag kang mag-alala dahil maiiintidihan ka ng tanging nakakabatid sa batas ng Panginoon. Ilagay man natin sa ating sariling interpretasyon ang pag-aanalisa sa mga kautusan ay maituturing na kasabwat tayo sa kanyang pagkakasala. Kaya nga nakakatakot dahil sa mabilis na pagpasok sa ganitong uri ng kasalanan ay papasok din dito ang madaling desisyon na kitilin ang bunga ng maling pagsasama (aborsiyon).

"AKALA KO NAKAWALA NA AKO
SA IYONG ALA-ALA"

SA DINAMI-DAMI NG NAPUNTAHANG BAYAN
AT SA IBA'T -IBANG MUKHANG NAPAGMAMASDAN.
TILA ALA-ALA MO'Y HINAHABOL AKO NG TULUYAN
DAHIL PATULOY PA RIN KITANG INAASAHAN.

NOON BAGO LUMISA'Y NANGAKONG DI KITA
BABALIKAN
SINABI SA SARILING TULUYAN NANG KAKALIMUTAN.
SUBALIT ANG ANINO NG ATING PAGMAMAHALAN
TILA BUMUBULONG NA DI ITO KAYANG PANTAYAN.

MAHAL. DATI-RATI ANG ATING PINAGSAMAHAN?
MARAMING BALAKID HUMAHARANG SA DAAN.
KAHIT PILIT SARILININ GALIT SA KAPALIGIRAN
KUSA ITONG UMALPAS AT IKA'Y BIGLANG INIWANAN.

NGAYONG KAPILING KO'Y IYONG MGA LARAWAN
HAYAAN MONG SA PANAGINIP IKA'Y MAHAGKAN.
DADAMHIN ANG PAG-IBIG NA MINSA'Y PINAGKAITAN
UPANG NAKARAA'Y MAGING KAKAMBAL NG
KASALUKUYAN.

KUNG SAKALING MAGKATAGPO ATING DARAANAN
ASAHAN MONG IKA'Y AKING NGINGITIAN
DAHIL MGA MAGULANG MO LAMANG ATING KALABAN
SA PAGMAMAHALANG LANGIT AT LUPA ANG
KASAYSAYAN.

MULING LINGUNIN ANG EDSA 1

Isa sa maituturing na pagkakalilanlan bilang tunay na ‘Filipino’ ay ang mapayapang kasaysayang naiambag natin sa buong mundo at ito ang bantog na Edsa 1. Datapwat tunay nga bang naglaho na ang ating ipinaglaban upang matanggal sa kinalalagyan ang dakilang diktador na pangulong Marcos?
Kung lagi lamang nagbabasa sa mga pahayagan mula sa ating bansa, marahil magiging bukas ang ating mga isipan sa mga kasalukuyang nangyayari sa ating bayan.
Ayon sa mga political analyst, wala pa rin daw na pagbabagong nangyayari nang matanggal ang nabanggit na diktador kahit sabihin pang labingwalong taon na ang nakakalipas magmula nang maganap ito. Dahil ang dating mga kasamahan ng nabanggit na pangulo ay muli na namang nakabalik sa puwesto kaya patuloy pa ring naghihikahos ang bansa.
Kung lilingunin ang hirap na pinagdaanan marahil nakakatiyak ang bawat isa ay magngingitngit sa pinaggagawa ng mga makasariling pinuno na ating iniluklok sa gobyerno. Tila ang espiritu na pinaghirapang itaguyod at ipinagtanggol ay ganap na nalulusaw.
Sa kasalukuyan dahil simula na ang pangangampanya ng mga pulitikong nais maluklok sa Malacanang maraming buhay na ang nalalagas at ayon sa survey dalawang pinuno ng iba’t ibang lalawigan ang binawian ng buhay at hindi pa rito kasali ang mga ordinaryong nilalang.
Muli nating pagtuunan ng pansin ang mga nagdaang halalan. Taong 1992 pampanguluhang eleksiyon napatay ang 49 na nilalang. Samantalang nitong nagdaang 1995 congressionnal and local election ay 76 ang nawalan ng buhay. 1998 presidential election 45 ang napatay at 2001 congressional and local election 98 ang nasawi.
Kung ating pagninilayan mayroon ba tayong kamaliang nagawa at patuloy pa ring di nagbabago ang sistema ng pamahalaan? Subukan kaya nating itanong sa ating sarili?
Nakakalungkot dahil sa paghahagilap natin ng tugon maraming sumagot na nilalang na wala tayong maling nagawa subalit ang mga inilukok nating pulitiko ang di tumutupad sa kanilang mga sinumpaaan nang sila’y nangangampanya.
Kapag pinag-uusapan ng mga banyaga ang Edsa 1 agad pumapasok sa kanilang isipan ang mga Pilipinong mamamayang nagbigay pag-asa sa buong daigdig na maari palang gamitan ng panalangin at rosaryo ang nakaantabay na kanyon at baril ng mga sundalo. Madaling mapapawi ang galit at inis kung laging iniisip natin ang kabutihan ng Sambayanan at Sangkatauhan .
Pilit itong ginagaya ng ibang bansa tulad ng Indonesia subalit kakaiba talaga ang sinimulan ng mga Pinoy, may sariling bakas at tatak na maiiwan.
Ngayon ay isang linggo nang nagsisimula ang pangangampanya ng mga pipiliing pangulo ng ating bansa. Kanya–kanyang tapunan ng dumi at baho upang matalo ang kanilang mga kalaban. Mga artista na kilala sa pinilakang tabing ay may mga sariling manok. Minsan dahil sa walang pelikulang ipapailabas abala naman ito sila sa pagpapabango ng kanilang mga napupusuan.
Dito sa Korea marami-rami rin ang nagparehistro sa absentee voting dahil karamihan sa ating kababayan ay ninanais nilang gamitin ang kanilang karapatan sa pagpili ng matinong lider.
Nawa maging gabay ang Edsa 1 upang makapamili ng wasto at matinong pinuno na gagabay sa nalulunod na ekonomiya ng ating bansa.



ANG TAO NGAYON


Bakit ang tao kapag sa inuman at diskohan walang humpay magluwal ng pera samantalang kung maglilimos sa mga pulubi at magbigay ng abuloy sa simbahan ay nag-aalinlangan?

Bakit ang tao napakabilis mag-imbento ng kuwentong nakakasira sa kapwa samantalang sa panahon ng pagpupuri sa Panginoon ay nahihiyang sumambit ng isang kataga kundi naman ay nahihirapang ipahayag at ikalat ang magandang balitang dala-dala ng Diyos?

Bakit ang tao sa panahon ng kasiyahan nakakalimutan ang Dakilang Ama samantalang kapag dumarating ang nakakalungkot na pagsubok agad nagugunita na may Panginoong naghihintay?

Bakit ang tao kapag may nangungutang na kababayan nito ay napakabilis magsabi kung ilang porsiyento samantalang di naman umuunlad sa ganitong uri ng panlalamang sa kapwa?

Bakit ang tao walang tigil sa pagtatapon ng dumi sa kapwa samantalang ang sariling putik ay di niya napapansin?

Bakit ang tao laging iniisip na napakabait ng Diyos kahit gumawa sila ng kasalanan ay batid nilang patatawarin sila samantalang di man lang inisip na kahit si Satanas na isang anghel nang magkasala ay kaagad itinapon sa Impyerno?

Bakit ang tao napakabilis magdesisyon sa panahon ng kagipitan subalit di man lang inisip na habambuhay nila itong pagsisisihan?

Bakit ang tao kapag naglilingkod sa simbahan kahit alam na niyang siya'y may kopol ay pilit pa ring sasabihin na "Diyos lamang ang maaring humusga" samantalang di naman maaring maglingkod sa dalawang amo?

Bakit ang tao kapag binabasahan mo na ng mga pamantayan sa simbahan ay agad sinasabi na ito ay ginawa lamang ng tao samantalang di iniisip na bago ito nilikha ay ibinatay sa kautusan ng Panginoon?

Bakit ang tao ang bilis pumasyal sa mga malalayong lugar subalit ang simbahan na ilang hakbang lamang ang layo ay di napupuntahan?

Bakit ang tao nang humingi ng tulong sa Diyos ay parang batang nagmamakaawa subalit ng tugunin naman ay di na naalalang lumingon?

Sa makabagong panahon kahit hindi natin itanong sa mga taong nakakaalam kung anong tugon sa mga pangungusap na ito marahil tayo na mismo ang magbigay ng haka-haka.
Hindi maikakaila na ang ating kasalukuyang sitwasyon ay palala ng palala, Nakaharap tayo sa isang pagsubok na batid natin ang wastong kasagutan ngunit patuloy pa rin tayong nagpapakaalipin dahil alam nating dito tayo masaya at ang bukas ay di pinagkakaabalahang tutukan.
Nakakalungkot mang pagnilayan datapwat ito ang katotohanan na maaring magdulot ng pagkasira ng ating mga sarili, pamilya o di naman ng buong mundo.


SA PANAHON NG KUWARESMA

Febrero 25 , 2004 araw ng pagbubukas ng pelikulang "The Passion Of Christ" sa Amerika na ayon sa mga nakasaksi ay "The movie rocks the Hollywood!!!" at ang pagdiriwang ng mapayapang Edsa 1 samantalang kaalinsabay nito ang panibagong hudyat ng ating nakaugaliang paghahanda na magtatagal ng 40 araw na marahil di kaila sa bawat isa kung anong mga bagay ang dapat nating pagnilayan sa Kuwaresma.
Pag-aayuno, Paglilimos at Pananalangin, ito ang tatlong mahahalagang bagay na nararapat nating pagbubulayan sa panahong nabanggit.
Pag-aayuno, sa bawat pagbukas ng bagong taon, tayong mga Kristiyanong nilikha ng Panginoon ay hinihiling na tupdin ang panawagang ito dahil ang mundo natin ay binabalot ng masasamang elemento at puno ng karahasan. Hindi lamang sa mga pagkain tayo maging conscious, kung maaari isama natin ang mga maling nakaugalian na sa kasalukuyang panahong ay dapat dahan-dahan sa bawat kilos at pananalita, sa pagpapakita naman na nakikiisa tayo ay mabuti sanang pagnilayan ang ginagawang mga kasalanan kahalintulad ng pangangalunya, paninira ng kapwa, inggit, pagiging hayok sa laman, pagsisinungaling, pagnanakaw ng di mo pag-aari at panlalamang sa kapwa.
Paglilimos, isang pinakamabuting paraan na maibibigay nating tulong sa mga nangangailangan nating kababayan. Marahil batid ng lahat ang suliraning kinahaharap ngayon ng Sambayanan at di kaila sa ating mga paningin at pandinig na napakaraming pasyenteng higit na umaasa sa ating mga pinansiyal na maiaabot at dahil dito ang sobra mong pera ay ialay sa mga taong kulang ang kakayahang makapagbayad sa hospital kundi naman magbigay ka sa mga taong walang pinagkukunan para pantawid gutom at pamatid uhaw. Huwag panghinayangan ang mga pinansiyal na naiaabot dahil nakakatiyak na ito'y babalik ng liglig siksik at umaapaw.
Pananalangin, ang pinakadakilang paraan na tanging magagawa sa paghahanda sa panahong ito. Kung igagala lamang ang ating mga mata marahil dahil sa araw-araw na laman ng pahayagan ang nakakapanlumong masasamang balita, siguro ito na ang tamang panahon upang igugol ang sarili sa taimtim na pagdarasal at pananalangin. Nawa ang makabagong mundo na sumasabay sa uso at moda ng computer world di mailigaw ang panananalig ng mga nilikha ng Diyos. Kung may oras tayo sa makamundong pagliliwaliw , bakit di maglaan ng sapat na oras para sa pagbibigay pugay at pakikipag-usap sa Dakilang Lumikha.
Ang tatlong kahilingang nabanggit ay mga susi upang ganap nating maunawaan na sa kabila ng kaguluhan at pagiging ugaling makamundo ay magagawa nating paghandaa't salubungin ng bukal sa loob ang panawagan sa panahon ng Kuwaresma.
Dapat rin nating isipin na kung may diet tayong ginagawa para maging maayos ang ating pangangatawan bakit di nating gawing Lenten diet ang mga sumusunod na pangungusap:
" Fast on anger, feast on patience", "Fast on anxiety, feast on hope" , Fast on bitterness, feast on forgiveness".


ANG BUKAS NA PINAGTATALUNAN


Sa mundong ating ginagalawan
Walang nakababatid kung anong kasasapitan
Di alam kung anong kahahantungan
Dahil di natin nakikita ang kinabukasan.

Subalit totoo bang hawak ang kapalaran?
Tayo lamang maaring magdesisiyon sa kapakanan
Kung tama ba ating tatahaking daan
Kahit sabihing sa huli na ang pagsisisihan.

Kabayan maari bang katukin iyong isipan?
Patuluyin mo naman sa puso't kaibuturan
Ang panawagan na dapat na pakaingatan
Dahil ilalayo ka nito sa kapahamakan.

Nawa ang buhay mong hawak ay pakaingatan
Kung maari lamang tukso at bisyo'y iwasan
Hindi ka patungo sa pagiging isang kabataan
Sa halip ang edad mo'y nadadagdagan.

Huwag sayangin ang kaloob ng Kaitaasan
Minsan lamang dumarating ang panawagan
Ngunit tayo pa rin magninilay sa wasto't kabutihan
Huwag balewalain kung tunay na pinaghahandaa.


GAWIN NATING TOTOO


Sabi nila ikaw daw nagpatibok ng puso ko
Ginulo nananahimik at makulay na mundo.
At kahit pilitin sabihing di ito totoo
Ako'y ayaw paniwalaan ng mga taong ito.

Minsan ang ginagawa mong biru-biro
Sa pandinig ng iba ay isang pagseseryoso.
Kung maari nga lamang gawing tunay na tayo
Marahil di na sila sa akin manloloko.

Kung batid lamang na tahimik kong buhay ay iyong nilito
Ginawa na ang lahat upang iwaglit sa pag-iisip nitong ulo
Subalit anong karisma mong taglay at nangyari ito
Sa dinami dami pa ng tao ako'y piniling pinintuho.

Mahal kung susubukang tatanungin ako
Huwag mag-atubiling bitawan katagang nakatago.
Kahit pagod at galing sa trabaho
Asahan mong pakikinggan sinisigaw ng puso

NAWA'Y ATING MAPAGNILAYAN

Bilang isang nilalang na nilikha ng Diyos tunay na di maiwawaksi na sa pagharap natin sa mga suliraning dumarating sa buhay, minsan sa paglutas nito ay nabibigo tayo at kadalasan kung nananatiling matatag sa lahat ng oras ay napagtatagumpayan. Maituturing ba na ang hilahil na dumarating sa ay isang pagsubok kung tunay ngang namana natin ang mga katangiang napapaloob sa bugtong na anak ng Diyos?


Ngayong panahon ng Kuwaresma nawa'y mapagnilayan natin na laging bukas ang pintuan ng puso ng Panginoon sa pagbabalik loob ng kanyang nilikha. Kahit sabihin pang ang mga nagkasala ay may tunay na kasasadlakan kung hindi magbabago.


Datapwat di rin maikakaila na sa ating paghahanap ng wastong tugon sa mga araw-araw na bumabagabag sa ating paglalakbay ay lagi tayong nakakasalubong ng mga balakid at nasa ating mga kamay lamang kung paano ito malulusutan.


Kung ililingon naman ang gunita sa paghihirap ni Hesus nang ilagay sa likod niya ang napakalaking Krus marahil nababatid ng bawat isa na kahit saan at kahit kailan kakambal talaga ng paghihirap ang pagkadapa at ito'y di maikukubli. Hindi ba't sa kalbaryo ni Hesus tatlong beses siyang nadapa patungo sa lugar ng Golgotha? Ngunit pagkatapos ng paghihirap na iyon ay tagumpay naman ang kanyang nakamit dahil sa kanyang muling pagkabuhay.

Sa pag-aanalisa naman ng karamihan, kadalasan mayroon itong ibang nais ipakahulugan bilang isang Kristiyano. Kung bakit nadadapa raw si Hesus sa panahon ng kanyang paghihihirap dahil sa tuwing tayo'y nagkakasala lalong bumibigat ang kanyang pasanin.

Samakatuwid tayo ang nagbibigay ng pasaning nagbibilad sa kahihiyan sa anak ng Diyos. Tayo ang nagpapakasarap samantalang iba naman ang nagpapakahirap sa pagsagip sa atin sa pagkakasadlak sa Impyerno at ito'y maging konkretong halimbawa nawa sa bawat isa.

Ngayong panahon ng 40 araw na Kuwaresma sana'y maitanim natin sa ating puso't isipan na iwasan at talikdan ang gawaing makamundo dahil kung titingnang maigi ang nakapako sa Krus na nag-alay ng buhay marahil hindi ang mga hudyo ang nagpapahirap sa kanya sa halip tayong mga binigyan ng buhay na hindi naman ginagamit sa tamang pamamaraan.

Isang simpleng panawagan lamang ang nais niyang ipaabot at nawa'y subukan nating papasukin sa ating utak dahil kung hindi baka matulad tayo kay satanas na sa pagkakasalang INGGIT nasadlak ito sa Impyerno. Maliit na kasalanan bagamat nagdulot ito ng habambuhay ng pagkakabartolina sa napakainit na lugar.


KAILAN KAYA ITO MAGIGING TAMA?

Sabi ko noon na ito'y isang pagkakasala
Kinakalaban natin kautusan ng Dakilang Lumikha
Dahil ang pinasuka'y labag sa banal na salita
Kaya naman hiling ko'y ibig nang makawala.

Mahal tanggap na di tayo' para sa isa't isa
Dahil kung patuloy magpapakalunoy sa pagkakasala
Natitiyak kong pamilya mo'y magiging kawawa
Kahit bigkasin pang di kayang ako'y mawala.

Kaytagal na pinag-ipunan itong mga kataga
Naghahanap ng sapat na panahon upang itama
Maling pagsasama na kailanman di naging payapa
Dahil sinusundot aking budhi ng matulis na pana.

Hayaan mo, sa ating paghihiwalay nawa
Itatak sa isipin pagmamahalang napakadakila
Walang maaring pumantay dahil ito'y kakaiba
Lalo na sa paggalang at respetong nakakaunawa.

Ngunit kung muling pagtagpuin ng Makapangyarihang Ama.
Marahil may bagay siyang nais ipabatid sa bawat isa.
At kung tayo nga ang tunay na nakatadhana,
Ibubulong sa Diyos na "Napakabuti mo sa iyong
nilikha."

ANG SINING NG PAG-IBIG


Ang kuwento ng pag-ibig ni Florante at Laura ay pinatanyag ni Francicso Balagtas na sarili nating manunulat. Samantalang ang Romeo at Juliet ay naging bantog dahil sa dunong at galing ni William Shakespeare na mula sa ibang bansa , ang kasaysayan nina Venus at Adonis mula sa Greek Mythology ay isa ring maituturing na bantog. Sina Cleopatra at Mark Anthony na pinagtagpo sa isang lugar na nagmula pa sa Emperyong Roma at Ehipto ay di malilimutan sa kuwentong nagmula pa sa bibig ng ating mga ninuno.


Karamihan sa atin ay di nauunawaan ang tunay na kahalagahan ng katagang Pag-ibig kung di tayo nakakaranas na masalubong ang dakilang salitang ito, saka pa naiintindihan kung bakit ganito at ganoon?

Kadalasan kapag nabigo sa larangang nabanggit agad itinuturing na ito'y isang pagkakamali. Datapwat kapag nakahanap ka naman ng panibagong karanasan saka sasabihin na ang nakaraan ay parang isang guro at panday na laging nakaagapay upang di na muling magkamali.

Kung tutukan ng maigi ang salitang ito tiyak magugulat tayo dahil sa bawat pag-ikot ng orasan maraming bagay ang nangyayari. Sa bawat araw na lumilipas parang pakiramdam mo'y lagi kang nakikipagsapalaran sa isang bagay na mahirap ipaliwanag. Minsan ginagawa nating favorite quotation " It's better to fall in love and lost it rather than not to fall in love at all." Parang try and try and until you succeed.

Subalit ayon sa mga bihasang tao "Ang tunay na pag-ibig ay di dapat masira sa isang pagkakamali o nakukuha sa isang biglaang pagmamahal. Ito ay panghabangbuhay na pagkatali na kung saan laging nadaragdagan ang iyong karununga't kaalaman kung paano ka uunlad at magiging matatag sa hinaharap.

Ang magmahal at umibig ay maituturing na isang pakikipagsapalaran upang mabatid mo na ikaw ay maaring matanggap ng ibang tao. Subalit kahit gaano pa kalaki ang ibinigay mong puhunan dapat handa ka sa magiging resulta.

Paano ba natin maaring bigyang kahulugan ang katagang ito ? Sa pag-ibig kapag ikaw ay nabigo maituturing mo itong pagkadapa subalit di pagbagsak, minsang pagkakamali datapwat hindi pangmatagalan, nasugatan ka subalit di maaring mag-iwan ng pilat na lagi mong napagmamasdan sa harap ng salamin.


Ang lahat ng tao ay di manhid sa katagang ito kahit nga ang hayop ay marunong umibig, tayo pa kaya? Ang pag-ibig ay di isang laro na kung ayaw mo na ay basta-basta mo na lang iiwanan. Paano daw nalalaman na ang mga matatalino ay may kahinaan din? Ayon sa mga nakaranas na, ang pag-ibig ay walang pinipili kung talagang tinamaan ka ng palaso ng mapaglarong kupido at kahit alam mong mali pilit mo itong ipaglalaban dahil mayroong kapangyarihang nag-uutos sa iyong puso na diktahan ang isipan.


Dahil sa pag-ibig maraming tuhod ang lumambot ng di natin inaakala.Dahil sa pag-ibig maraming prinsipyo ang nasisira. Dahil din sa katagang ito tayo'y naging tao na lagi nating kasama-sama mula pagkabata hanggang pagtanda.


Ang tunay na pag-ibig ay walang pag-aalinlangan, walang kondisyong ibinibigay at walang maaring tumapat nito kahit salapi. Hindi basta-basta nakukuha pilit itong pinaghihirapan at nililinang.


Ang sining ng katagang ito ay pagtanggap sa katotohanang mayroon talagang nakalaan para sa atin na itinadhana ng Panginoon upang maging kasama-sama sa hirap at ginhawa.

MGA AWITIN NG PAG-IBIG



Dito sa Korea kung ating papansinin maraming pinagtagpo ng di nila inaasahan. May naging magkasintahan na kahit sa guni-guni ay di man lang naisip na ang taong kaharap ay makakasama habambuhay.Sari-saring kuwento ng pag-ibig ang maririnig mula sa mga bibig ng ating mga kaibigan. Minsan nga nagtataka tayo kung bakit ang batang lalaki ay nakatagpo ng matandang babae.Kundi naman ang batang babae ay nagkaroon ng katuwang sa buhay na matandang lalaki.

Kapag dumarating ang pagdiriwang ng "Valentine's Day" agad pumapasok sa ating isipan na pagdiriwang ito sa tungkol sa mga nilalang na nag-iibigan.

Kung susubukang buksan at bisitahin ang website ng www.eradioportal.com at kung i click naman ang Love Notes na ang host ay ang tanyag na si Joey Mango, nakakaaliw at nakakagulat dahil tinatalakay dito ang iba't-ibang suliranin hinggil sa Pag-ibig. Kaya nga kadalasan sa tuwing napapakinggan ang mga hinaing ng nagpadala , tiyak maibubulalas na bawat nilalang pala ay may kanya-kanyang kuwento't kasaysayan ng buhay Pag-ibig. Minsan nga may mga nagsasabing "Sana dalawa ang puso ko", "We have the right love at a wrong time", "Bakit ngayon ka lang" at "Forever is not enough".

Totoong ang bawat kasaysayan ay may simula subalit bago makarating sa katapusan ng kwento ay daraan muna sa tinatawag na climax na kung saan dito matatagpuan ang tunay na sangkap at nilalaman upang ganap na maunawaa't maintindihan kung anong nais ipahiwatig sa karamihan.

Kahalintulad ng mga kababayan natin na nasa Pilipinas ang mga nandito sa Korea ay mayroon ding suliranin subalit mas masahol pa dahil ang iba'y matatawag na ilegal. MInsan naman ang theme song nila ay "Sana bukas pa ang kahapon" "Bukas na lang kita mamahalin" o di kaya'y
"Kung ako'y iiwan mo".

Sa ating paglalakbay ay di talaga maiiwasan ang mga hilahil at balakid sa buhay datapwat kung mahigpit lamang at mayroon din tayong awiting pinanghahawakan tiyak tuluyang malalampasan ang mga pagsubok na ito. Gaya ng "Lead me Lord", "Take me out from dark my Lord", "Ang Panginoon ang aking Pastol" o di kaya'y ang mga Salmo ni Haring Solomon, at kung alam natin ang ipinapahiwatig ng mga awiting ito marahil ngingiti ka nalang dahil paglingon mo sa likuran ang mga tukso ay tiyak nakasimangot at galit na galit dahil di ka niya nahila sa kasalanan.

Marahil kung batid lamang natin ang mga lyrics ng bawat napapanahong awitin, lalung-lalo na sa panahon ng pag-aalinlangan at kalituhan ito siguro ang magdadala sa atin tungo sa kaligtasan ng ating mga sarili. At kung malalampasan ang mga pagsubok na ito nakakatiyak ang bawat isa na walang kaguluha't pakakahiwalay na mangyayari.